ΑΡΛΕΚΙΝ - The New Generation

-Θέλω να γίνεις δική μου, Ναργιλένα.
-Δεν μπορώ, Άρη, ήδη τριχάζομαι.. με θέλει ο Πάρης, με θέλει ο Χάρης, με θέλει και η Χαρίκλεια.. όλοι μου δίνουν και κάτι, λεφτά, προστασία, συναίσθημα.. ενώ εσύ μου τη δίνεις στα νεύρα!
-Ναι, αλλά κάνω ρίμα με τους άλλους. Έχω επομένως κι εγώ δικαίωμα στην ευτυχία.
-Τα επιχειρήματά σου είναι ακλόνητα, αλλά για ποια με πέρασες Άρη;; ...Για την Επιτροπή Δικαιωμάτων του Πολίτη;; Μια απλή τσου-.. γκουχ γκουχ... -πρα είμαι, όπως με αποκαλούσε η γιαγιάκα μου.
-Ξέρω ότι είσαι τσου-πρα, επίσης είσαι ψεύτρα, καρδιοκλέφτρα και πλανεύτρα.....αχ... είσαι ότι έψαχνα στη ζωή μου!! Ξέρω ότι άλλα κάνεις κι άλλα λες στον κύκλο σου, αυτοί οι ψηλομύτες της υψηλής κοινωνίας που για σένα έχει τόση σημασία η γνώμη τους.
-Τώρα, Άρη τί άσχετα μου λες;;; Εσύ δεν τα είχες με την ξενέρωτη τη Ζωή;;
-Όχι πια. Χθες γύρισα και της είπα... 'Αντίο για πάντα, Ζωή!'
Εκείνη τη στιγμή ένα χαριτωμένο κοριτσάκι έριξε κατά λάθος το παγωτό του στο πεζοδρόμιο, απ' όπου περνούσε ένας βιαστικός κύριος και πατώντας το γλίστρησε ρίχνοντας την επαγγελματική του τσάντα στον αέρα. Η τσάντα ξαφνιασμένη έπεσε κάτω δίπλα σε ένα ποδήλατο αιφνιδιάζοντας τον αναβάτη που γύρισε το τιμόνι και τράκαρε σε ένα παρκαρισμένο αμάξι, ενώ ο ίδιος εκσφενδονίστηκε και με έναν αλάνθαστο ελιγμό έπεσε πάνω σε ένα κουταβάκι που από το ζόρι πετάχτηκε στο δρόμο θέτοντας μια φεράρι εκτός πορείας που έξαλλη πήρε παραμάζωμα τον Άρη, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον μάταιο κόσμο ακαριαία.
Και τότε.... η Ναργιλένα σκέφτηκε (!!!!)..... τα τελευταία λόγια του Άρη....