ΑΡΛΕΚΙΝ - The New Generation

-Θέλω να γίνεις δική μου, Ναργιλένα.
-Δεν μπορώ, Άρη, ήδη τριχάζομαι.. με θέλει ο Πάρης, με θέλει ο Χάρης, με θέλει και η Χαρίκλεια.. όλοι μου δίνουν και κάτι, λεφτά, προστασία, συναίσθημα.. ενώ εσύ μου τη δίνεις στα νεύρα!
-Ναι, αλλά κάνω ρίμα με τους άλλους. Έχω επομένως κι εγώ δικαίωμα στην ευτυχία.
-Τα επιχειρήματά σου είναι ακλόνητα, αλλά για ποια με πέρασες Άρη;; ...Για την Επιτροπή Δικαιωμάτων του Πολίτη;; Μια απλή τσου-.. γκουχ γκουχ... -πρα είμαι, όπως με αποκαλούσε η γιαγιάκα μου.
-Ξέρω ότι είσαι τσου-πρα, επίσης είσαι ψεύτρα, καρδιοκλέφτρα και πλανεύτρα.....αχ... είσαι ότι έψαχνα στη ζωή μου!! Ξέρω ότι άλλα κάνεις κι άλλα λες στον κύκλο σου, αυτοί οι ψηλομύτες της υψηλής κοινωνίας που για σένα έχει τόση σημασία η γνώμη τους.
-Τώρα, Άρη τί άσχετα μου λες;;; Εσύ δεν τα είχες με την ξενέρωτη τη Ζωή;;
-Όχι πια. Χθες γύρισα και της είπα... 'Αντίο για πάντα, Ζωή!'
Εκείνη τη στιγμή ένα χαριτωμένο κοριτσάκι έριξε κατά λάθος το παγωτό του στο πεζοδρόμιο, απ' όπου περνούσε ένας βιαστικός κύριος και πατώντας το γλίστρησε ρίχνοντας την επαγγελματική του τσάντα στον αέρα. Η τσάντα ξαφνιασμένη έπεσε κάτω δίπλα σε ένα ποδήλατο αιφνιδιάζοντας τον αναβάτη που γύρισε το τιμόνι και τράκαρε σε ένα παρκαρισμένο αμάξι, ενώ ο ίδιος εκσφενδονίστηκε και με έναν αλάνθαστο ελιγμό έπεσε πάνω σε ένα κουταβάκι που από το ζόρι πετάχτηκε στο δρόμο θέτοντας μια φεράρι εκτός πορείας που έξαλλη πήρε παραμάζωμα τον Άρη, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον μάταιο κόσμο ακαριαία.
Και τότε.... η Ναργιλένα σκέφτηκε (!!!!)..... τα τελευταία λόγια του Άρη....

ΑΡΛΕΚΙΝ...Βασισμένο σε αληθινή ιστορία

Τα ονόματα έχουν παραλλαχτεί, όπως επίσης οι συνθήκες, καθώς και οι δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος, α ναι, και λίγο οι διάλογοι. Τα υπόλοιπα είναι πέρα ως πέρα αληθινά...

"Ώστε αυτό ήταν; Τελειώσαμε; Πες μου, Αλφόνσο", ουρλιάζει η Ούρσουλα τραβώντας τον από τον γιακά, "είχα δίκιο όταν έλεγα πόση μηδαμινή αξία είχα για σένα; Πάντα εγώ η τελευταία;"
"Ως εδώ.. μου δημιουργείς πονοκέφαλο... Το κορμί μου ανήκει ήδη αλλού και την ψυχή μου δεν την είχες ποτέ αληθινά."
"Μπουχουχου... Μπουχουχου...Σνιφ..."
Η Ούρσουλα τραβούσε τα πυρρόξανθα μαλλιά της κι έτρεχε αλαφιασμένη στους δρόμους, ενώ ο δυνατός αέρας της νύχτας σήκωνε τα υπόλοιπα πυρρόξανθα μαλλιά της σχηματίζοντας από δυο τούφες της το σχήμα της ραγισμένης της καρδιάς και χαλώντας ταυτόχρονα την Ωτ Κουτούρ κόμμωσή της.
Και τότε, χαμένη στις σκέψεις της για το πόσα λεφτά είχε δώσει στο κομμωτήριο, έπεσε στην αγκαλιά και τα στιβαρά μπράτσα του Ριχάρδου.
"Τι συμβαίνει; Σε πείραξε κανείς; Να τον τσακίσω, να του τρίψω τη μούρη στο υγρό, σκούρο γκρίζο με ολίγα χαλικάκια, λερωμένο τσιμέντο, να του δώσω να φάει καστανόχωμα και να..."
"Ηρέμησε Ρίτσι", όπως της άρεσε να αποκαλεί χαϊδευτικά τον φίλο της, "Απλά χάλασε η κόμμωσή μου, κι είμαι σίγουρη ότι συνέβη και κάτι άλλο πιο πριν, αλλά δεν θυμάμαι."
Ήταν γνωστή η κακή μνήμη της Ούρσουλας, αλλά την αναπλήρωνε με άλλα προσόντα.
"Μην ανησυχείς καλή μου, κοντά μου είσαι ασφαλής. Εγώ, εγώ θα σταματήσω και τον άνεμο για σένα."
"Α, τι καλά!", "Ρίτσι μου, εσύ μ' αγαπούσες πάντα αληθινά"
Και οι δυο τους έφυγαν αγκαλιασμένοι, καθώς ο ήλιος ανέτειλε από την ανατολή, όπως κάνει συνήθως.
ΔΙ ΕΝΤ

Το'χω;;;

Εγώ για μια εγγραφή πήγαινα....!!!!!!!!

Είπα κι εγώ να γραφτώ στα 7 video club, αλλά όχι χωρίς απρόοπτα....
Και ρωτάω την κοπέλα αφού έδωσα το νούμερο του κινητού μου...
-Δεν πιστεύω να δώσετε το νούμερο μου σε τίποτα διαφημιστικές εταιρίες και με ενοχλούν??
-Όχι, ειναι για λόγους ασφάλειας που το ζητάμε κι αλλώστε απαγορεύεται να το δώσουμε αλλού.
Μέχρι εδώ καλά.. Και συνεχίζει.....
-Εκτός αν κάποιο αγόρι από εδώ μέσα σας ερωτευτεί και σας τηλεφωνίσει.
-Ε, τότε θα το πληρώσει πολύ ακριβά.
Απαντάω γελώντας.. Κι εδώ συνεχίζει η διπλανή της...
-Εκτός αν κάποιο κορίτσι σας ερωτευτεί και σας τηλεφωνίσει.
Εδώ για λόγους ευκρίνειας να εξηγήσω ότι είμαι κορίτσι..
Συμπέρασμα: Οι Έλληνες είμαστε πολύ ανοιχτά μυαλά!!! Μπράβο μας!!!!!

7κούβερτο...!!!

Το 3ήμερο που έγινε 7ήμερο...

1. Ναι μεν, αλλά.. Μύκονος

Ναι μεν ωραία τα αξιοθέατα της Μυκόνου (ανεμόμυλοι, Μικρή Βενετία, Τρία Πηγάδια..), αλλά χρειάστηκαν μόνο 13,5' για να τα δούμε (μαζί με το χρόνο για να τραβήξουμε φωτογραφίες) κατά την κάθοδο προς την παραλία.

Υποσημείωση: Από Μύκονο για Δήλο, Δευτέρα κλειστά

2. Διακοπή για Διαφημίσεις: Δήλος

Δίνετε 15€ το άτομο στη Μαργαρίτα (το καϊκάκι) + 5€ είσοδο και όλη η Δήλος δική σας!!! Μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι, μυθολογία live. Για τους τολμηρούς, υπάρχει χρονομηχανή δίπλα από το κυλικείο.

Συμβουλή: Ακολουθείστε τα κόκκινα βελάκια. Βγαίνοντας από το μουσείο, μην πάτε δεξιά, θα κάνετε κύκλο.

3. Ναι μεν, αλλά.. Τήνος

Ναι μεν μεγάλη η χάρη της Μεγαλόχαρης, αλλά η εκκλησία μια τρύπα, νομίζαμε κάναμε λάθος και μπήκαμε στο παρεκκλήσι.. μα που χωράει ο κόσμος το 15αύγουστο;

Ναι μεν εξυπηρετικότατος ο κόσμος του εμπορίου, αλλά για μαγνητάκια-σουβενίρ, θα φτύσετε αίμα.

Ναι μεν ωραίες οι παραλίες και τα χωριά, αλλά τόσες φορές δεν έχω ξαναπιεί τόσο νερό και να'ναι όλα κλειστά.. !!

Συμβουλή: Στον Πύργο, καθίστε στην 'Αλεξάνδρα' της πλατείας και παραγγείλετε γλυκό του κουταλιού 'ελιά' (ναι, την ελιά της σαλάτας). Δεν θα σας αρέσει μάλλον, αλλά αξίζει να το ζήσετε κι αυτό.

4. Άνδρος

-Μας έπιασαν τα μποφόρ... Τι θα πει απόπλους?? Πάντως φύγαμε προς Άνδρο.

-Εκεί όλα ωραία και καλά με ένα αξιοθέατο (την Παναγιά τη Θαλασσινή) και 5€ το μαγνητάκι. Ούτε νερό δεν ήπιαμε. Δεν τολμήσαμε να ρωτήσουμε πόσο κάνει..

-Για να μην χάσουμε πάλι το πλοίο φτάσαμε λιμάνι 1 ώρα νωρίτερα.. αλλά αν δεν το θέλει η μοίρα.. αφήνουμε να μπουν και τα φορτηγά πρώτα και.... τι στο καλό;; γιατί δεν ανάβει η μηχανή του μπλε χιτανί νοικιασμένου αμαξιού μας;; (βλ.προηγούμενη ανάρτηση)... ευτυχώς πήρε μπρος και μπήκαμε στο τσαφ!!!!!

5. Θέατρο στην Αθήνα

Είπαμε να δούμε το Σεσουάρ για δολοφόνους, όπου συμμετέχει και το κοινό... τι το ήθελα και ξύθηκα;; έγινα ο πρώτος στόχος του Ευριπιώτη.

Συνθήκες οδήγησης με νοικιασμένο αμάξι:

α. Τα αλάρμ να ανοίγουν και να κλείνουν όποτε αυτά θέλουν

β. Κάθε φορά που το αμάξι έμπαινε σε πλοίο, ανακαλύπταμε καινούρια ενδιαφέροντα σημάδια. Αρχίζαμε να τα βγάζουμε ονόματα

γ. Γκρεμοί και στροφές

δ. Βαριά ομίχλη και γκρεμοί και στροφές

ε. Βενζινάδικα χωρίς τουαλέτες

στ. Πορεία στο κέντρο Αθήνας (στην επιστροφή μας)

ζ. Κατακλυσμός στο βαθμό που οι γυαλοκαθαριστήρες λειτουργούσαν full speed και πάλι δεν έφτανε

η. Βαριά κίνηση λόγω έκθεσης στην Θεσσαλονίκη

Αν η Ζωή μου ήταν Ταινία...

......θα ήταν περιπέτεια ή θρίλερ??

• Ξεκίνησε σαν ένα απλό ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Αθήνα - Μύκονο...


• Το αμάξι που κατέχει σημαντικό ρόλο στο σενάριο, είναι ένα 1400κυβικάκι, που ξεχωρίζει από το χρώμα του, αυτό που ονομάσαμε 'μπλε χιτανί' (από το χιτάνο=γύφτος), γιατί το γυφτέξ δεν ακούγεται κομψό.


• Θεσσαλονίκη - Αθήνα με πατημένα τα 170 κι έχοντας κερδίσει επάξια τον τίτλο "Σουμαχεράκι",-το οποίο φυσικά διόρθωσα σε "Σουμαχεράρα"- φτάσαμε στο τσακ για να προλάβουμε να δούμε από κοντά την παράσταση "Από μακριά".


• Αφήνουμε αμάξι, παίρνουμε ταξί, του οποίου ο οδηγός (με κάθε αυτοπεποίθηση) μας αφήνει άλλο τόσο δρόμο από όπου ξεκινήσαμε, αλλά από την άλλη μεριά του θεάτρου.
  Εντάξει την είδαμε την παράσταση (για την οποία, όπως είπαμε, πληρώσαμε ταξί, αλλά πήγαμε με τα πόδια) ...αλλά μιλούσαμε μεταξύ μας με σήματα μορς.. με σήματα καπνού δεν γινόταν, αφού απαγορευόταν το κάπνισμα για όλους εκτός από τον Αθερίδη, τον οποίο πήγαμε να δούμε με μαλλιά και έπαιζε φαλακρός και καπνίζων, δίπλα σε μια κοκκινοτρίχισα Σ.Καρύδη.. κι έναν Καπουτζίδη-σαύρα.


• Η ΜΕΓΑΛΗ ΞΕΦΤΙΛΑ ήρθε αργότερα.. την επομένη τα χαράματα όταν επί 1,5 ώρα ψάχναμε το δρόμο για Ραφήνα... Αφού ρωτήσαμε μισή ντουζίνα ταξιτζήδες κι άλλους τόσους αθώους περαστικούς και βενζινάδες, καταλήξαμε να πληρώσουμε ταξί να οδηγεί μπροστά μας (αφού πρώτα καταναλώσαμε πολύτιμο χρόνο).


• Σύνταγμα - Ραφήνα σε 24' με το ένα πόδι στο γκάζι και το άλλο στον τάφο, καθώς και τα αλάρμ να παίζουν γιατί είχαν κολλήσει (καθότι τζάγκουαρ το χιτανί)....Δεν πειράζει, προειδοποιούσαμε έτσι και τους υπολοίπους, που είχαν ήδη τρομάξει από την μανιακή μου οδήγηση...


• Φτάνουμε 8:04 στο λιμάνι για το πλοίο που έφευγε στις 8:05 και το βλέπουμε να είναι μισό μέτρο από την ξηρά με την πόρτα να κλείνει βασανιστικά αργά κι εμάς απέξω να στενάζουμε (αν και πιο πολύ στενοχωρήθηκε ο ταξιτζής), ο οποίος παραβίασε και καμιά 4-5 κόκκινα.


• Με χάρη και φινέτσα βγαίνουμε να ελέγξουμε τα λάστιχα των αυτοκινήτων μας που έλιωσαν και μύριζαν από την ταχύτητα και τους κραδασμούς των δρόμων για τους οποίους πληρώσαμε μια περιουσία στα διόδια.
  
  Η απορία μου είναι, όταν λέμε 'η Ελλάδα να πάει μπροστά' εννοούμε κυριολεκτικά? του στυλ να φεύγει το πλοίο 2 λεπτά νωρίτερα από το λιμάνι π.χ.???
  
  Συνεχίζεται........................

Ο Ρατσισμός του Αγίου Βαλεντίνου

Γράφω με όλη την σοβαρότητα που με διακατέχει, για να καταγγείλω τους υπεύθυνους που εφηύραν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, την ημέρα των ερωτευμένων. Είναι ρατσιστικό! Σκέφτηκε κανείς τους μη ερωτευμένους; Ή μήπως αυτοί δεν έχουν το δικαίωμα να γιορτάζουν; Από την στιγμή λοιπόν που όλοι κοιτάνε να βγάλουν κάποια χρήματα από όλα αυτά, έξυπνο είναι -και το προτείνω εγώ σαν ιδιοφυία- να ξεκινήσει και η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΜΗ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ. Διότι, καταλήγω, η ζωή είναι γιορτή για όλους!!!
Και ενώ όλοι γιορτάζουν…. οοοοοχι…. Σε μένα θα συμβαίνει το αλλόκοτο.. εμένα θα με περιμένει ένας άγνωστος-ανώνυμος-ερωτευμένος ((που με έχει τρελάνει στα email με αφιερώσεις και τραγούδια κι ας μην απαντώ)) σε κάποιο σημείο της πόλης που θα μου αποκαλύψει λέει αύριο. Ότι να’ναι...

Καλά να περάσουμε!!!!!!!

Based on a False Story...

Ο παρακάτω διάλογος δεν έλαβε χώρο πουθενά, οι 2 ήρωες είναι εν ζωή (αν ζούσαν) και διανύουν έναν χαρούμενο μη βίο..

-Νιώθω ώρες ώρες οτι είμαι ο πιο κοντός άνθρωπος.
-Έλα τώρα, σκαρφάλωσε στον καναπέ και κάτσε να μου τα πεις.
-Κανείς δεν πιστεύει αυτά που λέω.
-Πες μου την αλήθεια τώρα, ποιο είναι το πραγματικό σου πρόβλημα;;
-Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση.
-Ε, καλά.. Δεν είσαι ο μόνος-η στον κόσμο. Πολλοί αποτυχημένοι συχνά αισθάνονται έτσι!
-Νομίζω είμαι ένας αποτυχημένος..
-Καλή αρχή, αλλά πρέπει να αρχίσεις να μιλάς με σιγουριά. Δεν θα λες "νομίζω είμαι αποτυχημένος", αλλά "σίγουρα είμαι αποτυχημένος".
-Ώρες ώρες σκέφτομαι να πέσω απ'το γκρεμό.. Θα το κάνω σε 30 δευτερόλεπτα ακριβώς.
-Μισό λεπτό λίγο.. (30 δευτερόλεπτα αργότερα).. Γκρεμό; Υπάρχουν και πιο εύκολοι τρόποι. Να εδώ έχω ένα βιβλίο "Χίλιοι και ένας τρόποι να φουντάρετε". Στο δανείζω. Άλλωστε γι'αυτό είμαι εδώ, για να δίνω λύσεις.
-Θέλω να τα παρατήσω όλα και να αρχίσω από το μηδέν.
-Α, εντάξει, δεν έχεις και μεγάλη απόσταση να διανύσεις.

Ψάχνοντας σπίτι χρονιάρες μέρες.. the sequel

Βασισμένο σε αληθινή ιστορία.. καθώς τυγχάνει να αναζητούμε και πάλι νέα κατοικία. Και φυσικά σαν τα ψώνια που είμαστε, ψάχνουμε κάτι σε καλές περιοχές. Μια από τις 'καλές' περιοχές που απορρίψαμε ως 'κακές' είναι και το πανόραμα. Η παρακάτω ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Ήταν χαράματα (για μένα) γύρω στις 1 το μεσημέρι και μέσα σε 1,5 ώρα είδαμε κυριολεκτικά κοντά στα 10 σπίτια. Μα τι έχει επιτέλους αυτή η περιοχή και θεωρείται καλή;;; Που είναι η αγορά;; Κανένα μαγαζί δεν είδα να ευδοκιμεί, πέρα από τα τρίγωνα πανοράματος.. γενικά απλά δεν είδα μαγαζιά. Μάλλον για να πετύχει κάτι εκεί θα πρέπει να έχει την υπογραφή 'πανοράματος', π. χ. καλλυντικά πανοράματος, σκ-τόχαρτο πανοράματος. Τότε το τιμούν.

Ύστερα οι δρόμοι.. μάλλον τα συνεργία κατασκευής θα ήταν πιωμένα όταν κατασκεύαζαν αυτούς τους δρόμους. Και δεν εννοώ μόνο τις ανηφόρες, όπου τα αμάξια θα πρέπει να δένονται μεταξύ τους με σκοινιά αναρρίχησης για λόγους ασφαλείας. Ούτε τις λακκούβες που δεσπόζουν στα εύκαμπτα γεμάτο στροφές δρομάκια. Μιλάω για τα κομμάτια εκείνα που δεν έριξαν τσιμέντο, αλλά χαλίκια ή έριξαν τσιμέντο χωρίς να το ισιώσουν, έτσι όπως κάτσει. Μετά λοιπόν από τους κάλους και τα στραμπουλιγμένα δάχτυλα (ποδιών) κατορθώσαμε να φτάσουμε στην μεγάλη ευρύχωρη παράγκα με τζάκι και θέα, προσπαθώντας να μην βγάλουμε την γλώσσα έξω από την ταλαιπωρία, για λόγους αξιοπρέπειας.

Δεν λέω, καταπληκτικά ευρύχωρες τρώγλες οι περισσότερες. Μόνο που καθεμιά είχε σοβαρά ελαττώματα. Από μια κολόνα στη μέση του σαλονιού (μάλλον κι ο μηχανικός πιωμένος ήταν) μέχρι κακόγουστα μπάνια.. το οποίο μου θυμίζει: το ένα είχε μέσα στο ίδιο μπάνιο και μπανιέρα και ντουζιέρα, μάλλον για να κάνεις ένα γρήγορο ντουζ μέχρι να γεμίσει η μπανιέρα (ε, μην μπεις στην μπανιέρα βρώμικος!). Ο άλλος φυσικά απέξω (αν δεν είναι ο σύντροφος) θα πρέπει να περιμένει μέχρι να αποφασίσεις και να τελειώσεις, γιατί δεν σκέφτηκαν οι ιδιοφυΐες να βάλουν την μια ντουζιέρα στο wc.

Κι άντε να έχει θέα στον κόλπο, αλλά όταν λένε 'σπίτι με θέα' και εννοούν τα κεραμίδια των άλλων σπιτιών;; Καλύτερα να μείνω στο διαμέρισμά μου που έχει και θέα στο πάρκο.
Πανόραμα τέλος... το story συνεχίζεται με άλλες περιοχές.