Αν η Ζωή μου ήταν Ταινία...

......θα ήταν περιπέτεια ή θρίλερ??

• Ξεκίνησε σαν ένα απλό ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Αθήνα - Μύκονο...


• Το αμάξι που κατέχει σημαντικό ρόλο στο σενάριο, είναι ένα 1400κυβικάκι, που ξεχωρίζει από το χρώμα του, αυτό που ονομάσαμε 'μπλε χιτανί' (από το χιτάνο=γύφτος), γιατί το γυφτέξ δεν ακούγεται κομψό.


• Θεσσαλονίκη - Αθήνα με πατημένα τα 170 κι έχοντας κερδίσει επάξια τον τίτλο "Σουμαχεράκι",-το οποίο φυσικά διόρθωσα σε "Σουμαχεράρα"- φτάσαμε στο τσακ για να προλάβουμε να δούμε από κοντά την παράσταση "Από μακριά".


• Αφήνουμε αμάξι, παίρνουμε ταξί, του οποίου ο οδηγός (με κάθε αυτοπεποίθηση) μας αφήνει άλλο τόσο δρόμο από όπου ξεκινήσαμε, αλλά από την άλλη μεριά του θεάτρου.
  Εντάξει την είδαμε την παράσταση (για την οποία, όπως είπαμε, πληρώσαμε ταξί, αλλά πήγαμε με τα πόδια) ...αλλά μιλούσαμε μεταξύ μας με σήματα μορς.. με σήματα καπνού δεν γινόταν, αφού απαγορευόταν το κάπνισμα για όλους εκτός από τον Αθερίδη, τον οποίο πήγαμε να δούμε με μαλλιά και έπαιζε φαλακρός και καπνίζων, δίπλα σε μια κοκκινοτρίχισα Σ.Καρύδη.. κι έναν Καπουτζίδη-σαύρα.


• Η ΜΕΓΑΛΗ ΞΕΦΤΙΛΑ ήρθε αργότερα.. την επομένη τα χαράματα όταν επί 1,5 ώρα ψάχναμε το δρόμο για Ραφήνα... Αφού ρωτήσαμε μισή ντουζίνα ταξιτζήδες κι άλλους τόσους αθώους περαστικούς και βενζινάδες, καταλήξαμε να πληρώσουμε ταξί να οδηγεί μπροστά μας (αφού πρώτα καταναλώσαμε πολύτιμο χρόνο).


• Σύνταγμα - Ραφήνα σε 24' με το ένα πόδι στο γκάζι και το άλλο στον τάφο, καθώς και τα αλάρμ να παίζουν γιατί είχαν κολλήσει (καθότι τζάγκουαρ το χιτανί)....Δεν πειράζει, προειδοποιούσαμε έτσι και τους υπολοίπους, που είχαν ήδη τρομάξει από την μανιακή μου οδήγηση...


• Φτάνουμε 8:04 στο λιμάνι για το πλοίο που έφευγε στις 8:05 και το βλέπουμε να είναι μισό μέτρο από την ξηρά με την πόρτα να κλείνει βασανιστικά αργά κι εμάς απέξω να στενάζουμε (αν και πιο πολύ στενοχωρήθηκε ο ταξιτζής), ο οποίος παραβίασε και καμιά 4-5 κόκκινα.


• Με χάρη και φινέτσα βγαίνουμε να ελέγξουμε τα λάστιχα των αυτοκινήτων μας που έλιωσαν και μύριζαν από την ταχύτητα και τους κραδασμούς των δρόμων για τους οποίους πληρώσαμε μια περιουσία στα διόδια.
  
  Η απορία μου είναι, όταν λέμε 'η Ελλάδα να πάει μπροστά' εννοούμε κυριολεκτικά? του στυλ να φεύγει το πλοίο 2 λεπτά νωρίτερα από το λιμάνι π.χ.???
  
  Συνεχίζεται........................